ΚΥΠΡΙΑΚΟΙ ΧΟΡΟΙ

Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ότι οι κυπριακοί χοροί είναι αντικρυστοί ανά ζεύγη, δηλαδή χορεύονται από δυο χορευτές (είτε άντρες είτε γυναίκες αλλά όχι σε ζεύγη) απέναντι ο ένας από τον άλλο (αντικρυστά). 

Χορός ζεύγους είναι ο χορός του αντροΰνου, δηλαδή των δυο νεόνυμφων κατά το γλέντι που ακολουθεί τον γάμο. Τούτο είναι πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο που προήλθε από μια αυστηρή και κλειστή κοινωνία, της οποίας τα ήθη επέβαλλαν το σμίξιμο του ζεύγους μόνο μετά την εκκλησιαστική τελετή του γάμου. Υπάρχουν όμως και ατομικοί αντρικοί χοροί, που είναι χοροί δεξιοτεχνίας (χοροί μαχαιρκού, τατσιάς, ποτηρκών, δρεπανιού). Χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι ο αυτοσχεδιασμός, που φαίνεται ότι οφείλεται στο ότι χορεύουν δυο μόνο άτομα, οπότε υπάρχει έντονο το ζήτημα της σύγκρισης μεταξύ των δύο χορευτών 

ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΜΑΧΑΙΡΙΟΥ

Ο χορός του μαχαιριού χορεύεται από ένα χορευτή που κάνει τις χορευτικές του φιγούρες κραδαίνοντας ένα μαχαίρι ή ένα σουγιά. Το μαχαίρι καρφώνεται στο έδαφος κι ο χορευτής χορεύει γύρω και πάνω απ' αυτό. Ένας άντρας βοηθά τον χορευτή στις δύσκολες φιγούρες, όπως το λύγισμα του σώματος προς τα πίσω ώστε να πιάσει το μαχαίρι από τη γη με τα δόντια του. 

ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΠΟΤΗΡΙΩΝ

Ο χορός των ποτηρκών (ή αλλιώς χορός της καντήλας) ή αραπιές, απαιτεί επίσης δεξιοτεχνία κι ευλυγισία. Ο χορευτής τοποθετεί ένα μαντήλι ως σκέπασμα σε ένα ποτήρι μισογεμάτο από νερό, αναποδογυρίζει το ποτήρι και το στερεώνει στο κεφάλι του, μαζί με το μαντήλι.  

ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΤΑΤΣΙΑΣ 

ο χορευτής εκτελεί περίτεχνες φιγούρες με την τατσιά, βάζοντας μάλιστα στο εσωτερικό της και ποτήρια γεμάτα νερό.

ΧΟΡΟΣ ΤΟΥ ΔΡΕΠΑΝΙΟΥ

Ο χορός του δρεπανιού χορεύεται με ζωηρότητα από ένα χορευτή/θεριστή που κρατεί ένα δρεπάνι με το οποίο κάνει θεαματικές κινήσεις και φιγούρες. Ο χορός αυτός ξεκινά από την εργασία του θερισμού των δημητριακών, εργασία σκληρή αλλά τόσο ζωτικής σημασίας αφού πρόκειται για τη συλλογή των καρπών που θα εξασφαλίσουν την επιβίωση. 

Στον 1ο και στον 2ο , δύο γυναίκες στέκονται η μία απέναντι από την άλλη και κινούν τα χέρια τους με τρόπο που υποδηλώνουν κέντημα ή ράψιμο Στον 3ο, παίρνει καθεμία ένα μαντήλι από τα δύο άκρα διπλωμένο διαγωνίως και το κινεί ρυθμικά την ώρα που χορεύει. Αυτό είναι που υποτίθεται κέντησε ή έραψε κατά τους δυο προηγούμενους χορούς γιαυτό και ο χορός αυτός λέγεται χορός του μαντηλιού.  Ακολουθεί ο 4ος που έχει την έννοια του πρώτου. Η σουίτα ολοκληρώνεται με τον 5ο  ή μπάλο που είναι ένα είδος περιπάτου και οδηγεί σ ένα συρτό χορό που κατά κανόνα ακολουθεί τους Αντικρυστούς.

ΣΥΡΤΟΣ ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ

 Ο κυπριακός συρτός διαφέρει από τους ελληνικούς συρτούς στο ότι είναι περισσότερο ατομικός (δυο χορευτές) ενώ οι ελληνικοί νησιώτικοι συρτοί είναι ομαδικοί (πολλοί χορευτές και σε κύκλο). 

ΑΝΤΡΙΚΟΙ ΑΝΤΙΚΡΟΙΣΤΟΙ ΧΟΡΟΙ ΚΑΙ ΚΑΡΣΙΛΑΜΑΔΕΣ

Οι χορευτές χορεύουν ο ένας απέναντι από τον άλλο, και αλλάζουν συνεχώς θέσεις.  Καλός χορευτής εθεωρείτο εκείνος που χόρευε σε όσο το δυνατό πιο περιορισμένο χώρο (πάνω στο μάρμαρον, όπως έλεγαν, δηλαδή σε χώρο τόσο όσο κάλυπτε μια πλάκα του δαπέδου, ή ακόμη πάνω στο βελόνιν). Οι χορευτές «κρατούν» τον ρυθμό και με το τσάκρισμαν των δακτύλων τους (στράκες) και καλοί εθεωρούντο εκείνοι που το τσάκρισμάν τους ήταν δυνατό. Έτσι, πριν αρχίσουν τον χορό, οι χορευτές «σκονίζουν» τα δάκτυλα τους, αγγίζοντας το χώμα, για ν' ακούγονται πιο δυνατά. 

Οι αντρικοί χοροί, οι καρσιλαμάδες, είναι μια σειρά χορών με μικρές διαφορές, που αποτελούν ουσιαστικά τα μέρη  ενός συνόλου και είναι γνωστοί ως 1ος, 2ος, 3ος, 4ος και 5ος (ή μπάλος). Η σειρά αυτή συμπληρώνεται από άλλους χορούς: συρτός, ζεϊμπέκικος και μάντρα.