ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

Τον Σεπτέμβριο του 1960 η Κύπρος έγινε μέλος του ΟΗΕ, τον Μάρτιο του 1961 μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας και τον Μάιο του ίδιου έτους μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. 

Όμως μερικές πρόνοιες του Συντάγματος, όπως το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto), και τα υπερπρονόμια των τουρκων της Κύπρου, δημιούργησαν δυσκολίες στη λειτουργία των δημοκρατικών διαδικασιών. Τον Νοέμβριο του 1963 ο Μακάριος καταθέτει τα 13 σημεία του για την τροποποίηση του Συντάγματος με σκοπό την άμβλυνση του δικοινοτισμού και περιορισμό της δύναμης των Τουρκοκυπρίων. Οι τουρκοκύπριοι αρνήθηκαν και το πολικό κλίμα οξύνθηκε. Έτσι τα πράγματα δεν άργησαν να εκτραχυνθούν στα τέλη του 1963 με αιματηρές συγκρούσεις, γνωστές ως Ματωμένα Χριστούγεννα. Το 1964 αποστέλλεται ειρηνευτική δύναμη του ΟΗΕ, ενώ είχε προηγηθεί τον Δεκέμβριο του 1963 η χάραξη της πράσινης γραμμής στη Λευκωσία.  Οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες, αντί να τις συζητήσουν, αποσύρθηκαν από την κυπριακή Κυβέρνηση και τη Βουλή των Αντιπροσώπων και δημιούργησαν τουρκοκυπριακούς στρατιωτικούς θύλακες στη Λευκωσία και σ' άλλες περιοχές του νησιού, με τη βοήθεια στρατιωτικού προσωπικού από την Τουρκία. Αυτό αποτέλεσε την απαρχή της διακοινοτικής διαμάχης. Η αρχή της τουρκανταρσίας έγινε τα Χριστούγεννα του 1963. Το 1964 η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε τις περιοχές της Τυλληρίας στην Πάφο με εμπρηστικές βόμβες ναπάλμ προκαλώντας τον θάνατο πολλών ελλήνων της Κύπρου από εγκαύματα. Στις 25 Φεβρουαρίου 1964, αποφασίστηκε η δημιουργία της Εθνοφυλακής, ένα είδος εθελοντικής Εθνοφρουράς. Ταυτόχρονα, δημιουργήθηκε στην Κύπρο η Στρατιωτική Διοίκηση Κύπρου (ΣΔΙΚ), η οποία έπαιρνε εντολές από το ΕΜΕΚ, ενώ παράλληλα αποφασίστηκε και η μυστική αποστολή ελληνικής μεραρχίας που θωράκισε το νησί. Μέχρι τον Ιούνιο του 1964 δημιουργήθηκε η Εθνική Φρουρά.

Σχέδιο Άτσεστον 

Ο μεσολαβητής για το Κυπριακό, πρώην υπουργός Εξωτερικών, Ντιν Άτσεσον κατέθεσε σχέδιο  το 1965 που προέβλεπε την εγκατάσταση τουρκικής βάσης κατά κυριαρχία σε ευρεία εδαφική ζώνη στη χερσόνησο της Καρπασίας ίση με το 10%-11% του εδάφους του νησιού ως αντάλλαγμα για την ένωση του υπολοίπου της Κύπρου με την Ελλάδα. Για τους Τουρκοκύπριους που δεν θα μετέβαιναν στην τουρκική ζώνη προβλεπόταν εκτεταμένη αυτοδιοίκηση σε καντόνια εντός της ελληνικής ζώνης. Ήταν μια λύση που προσέγγιζε περισσότερο στην έννοια της διπλής ένωσης, της διανομής του νησιού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Η λύση αυτή θεωρείτο ριζική και οριστική από την αμερικανική οπτική καθώς έθετε την Κύπρο υπό τον έλεγχο δύο κρατών-μελών του ΝΑΤΟ και ταυτόχρονα εξάλειφε μια εστία διαμάχης μεταξύ συμμάχων στην ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία όμως, δεν δεχόταν εκμίσθωση, αλλά ζητούσε κυριαρχία. Ούτε ο Μακάριος αποδέχτηκε το σχέδιο και εγκαταλείφθηκε

Το 1967 η τουρκία απειλεί και πάλι να εισβάλει στην Κύπρο. Η αποχώρηση της Ελληνικής μεραρχίας από το νησί ηρεμεί τους τούρκους αλλά αφήνει την Κύπρο ανοχύρωτο κράτος.

Η εισβολή 

Στις 15 Ιουλίου 1974, η στρατιωτική κυβέρνηση που κυβερνούσε τότε την Ελλάδα, οργάνωσε πραξικόπημα για να ανατρέψει την κυβέρνηση μακαρίου.

Στις 20 Ιουλίου 1974, χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα το πραξικόπημα, η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, για να αποκαταστήσει δήθεν τη συνταγματική τάξη. Ακόμα και οι ίδιοι οι τούρκοι στρατηγοί παραδέχονται σήμερα ότι αν υπήρχε έστω και η στοιχειώδης παράκτια και αεροπορική άμυνα στην Κύπρο η απόβασή τους δεν θα είχε επιτυχία. Αλλά η διχόνοια και η έλλειψη συνεργασίας μεταξύ Αθήνας και Λευκωσίας άφησε την Κύπρο έρμαιο των τούρκων.

Από το καλοκαίρι του 1974 μέχρι σήμερα, η «Γραμμή Αττίλα» διαμελίζει τεχνητά το νησί. Οι τούρκοι μέχρι σήμερα εξακολουθούν να κατέχουν παράνομα το 34% του κυπριακού εδάφους. Η πολιτιστική καταστροφή στα κατεχόμενα και η λεηλασία των ιερών μας είναι γεγονός. Πολλές εκκλησίες μετατράπηκαν σε τζαμιά, άλλες σε μουσεία, άλλες σε μπαρ, άλλες σε στάβλους και άλλες σε ουρητήρια. Οι αρχαιολογικοί χώροι αφέθηκαν στο έλεος του χρόνου.  Η τεράστια τουρκική σημαία στον πενταδάκτυλο υπενθυμίζει καθημερινά στον κάθε ενσυνείδητο Έλληνα της Κύπρου τον στόχο και την επιδίωξη που δεν είναι άλλος παρά η επιστροφή στις πατρογονικές του εστίες.

Από τη διχοτόμηση στην ένταξη στην Ευρωπαϊκή 

Μετά το πραξικόπημα και την Τουρκική εισβολή, τα τουρκικά στρατεύματα κατέχουν τη βόρεια Κύπρο. Με την συμφωνία Κληρίδη-Ντεκτας, ο πληθυσμός των δυο κοινοτήτων μετακινήθηκε στις περιοχές που έλεγχε η αντίστοιχη στρατιωτική δύναμη από της εθνότητας του. Αυτό δημιούργησε ένα μεγάλο προσφυγικό κύμα και επήλθε πλήρης εθνικός διαχωρισμός των δύο κοινοτήτων. 

Στις 16 Απριλίου 2003, στην Αθήνα, υπογράφεται η Συνθήκη Προσχώρησης της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Την 1η Μαΐου 2004 η Κυπριακή Δημοκρατία εντάχθηκε επίσημα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Την άσβεστη φλόγα της επιστροφής και το αγωνιστικό φρόνημα των νέων της Κύπρου επιβεβαίωσαν δύο νέοι το καλοκαίρι του 1996. Ο ένας είναι ο Τάσος Ισαάκ ο οποίος ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου από τούρκους στην πράσινη γραμμή κατά τη διάρκεια ειρηνικής διαδήλωσης των μοτοσικλετιστών. Ο άλλος, ο ξάδερφος του, Σολωμός Σολωμού την μέρα του μνημόσυνου του Ισαάκ, σκαρφάλωσε στον ιστό για να κατεβάσει την τούρκικη σημαία. Οι τούρκοι τον πυροβόλησαν και ξεψύχησε στην πράσινη γραμμή.

Η θέληση των Ελλήνων της Κύπρου να απελευθερώσουν την γη τους δεν μπορεί να δεσμευτεί από καμία πολιτική συμφωνία. Η διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία, που πρόσφατα πήρε τη μορφή του σχεδίου Ανάν, δεν ήταν η επιθυμητή λύση στο πρόβλημά και αυτό επιβεβαιώθηκε με ένα δυνατό ΟΧΙ στο σχετικό δημοψήφισμα. Η ελληνική ιστορία και ο Ελληνικός πολιτισμός του νησιού  και η ανάγκη επιβίωσης του Ελληνισμού στο νησί αυτό ήταν ο λόγος που κρατήθηκε Ελληνικό παρά τις προσπάθειες των τόσων κατακτητών του, να διαφθείρουν την εθνική συνείδηση των κατοίκων του.